Niets in het leven is zeker, behalve dat alles steeds weer verandert. De ene keer bewegen we hier vloeiend in mee, de andere keer gaat dat moeizaam en dolen we rond in verwarring. Een frisse blik van buitenaf kan dan uitkomst bieden en nieuwe openingen creëren. Ik inspireer je hier graag bij, door je mee te nemen naar de toegangspoort van het leven: het heden. Niet naar wat ‘toevallig’ gebeurt, maar naar jouw eigen vermogen om gelukkig én ongelukkig te zijn. De toekomst heeft je weinig te bieden zolang je niet ten volle in het hier-en-nu aanwezig kunt zijn. Leven is aandacht hebben voor alles wat er is, en dat geldt zeker ook voor de minder bewuste kanten van je persoonlijkheid. Juist deze schaduwkanten bieden de mogelijkheid om veranderingen op gang te brengen. Datgene waar je nooit op gelet hebt of wat je nooit eerder zag, vormt vaak de uitweg in wat eerst nog onoplosbaar leek.

Tijdens het consult luister ik naar je en praat ik met je. Gewoon van mens tot mens. Vanuit die basis maak ik contact met wat er momenteel speelt in je leven. Het is goed mogelijk dat je daardoor meer voeling krijgt met wie je werkelijk bent, door alle conditioneringen heen. Ik werk met de tarot, maar vraag me liever niet of iets wel of niet gaat gebeuren. Als je bereid bent om goed naar jezelf te kijken, blijken het ‘ja’ of ‘nee’, of het ‘waar’ en ‘wanneer’ vaak helemaal niet meer belangrijk. Je zult merken dat het veel interessanter is om te ontdekken in welke richting jouw leven zich ontwikkelt, en welke stappen je nu kunt zetten om een zinvoller bestaan te leiden. Ik help je om je bewuster te worden van je kracht en van je vermogen om je leven in eigen handen te nemen. Wanneer je leeft vanuit je kracht, ben je steeds minder overgeleverd aan de omstandigheden.

In ben beïnvloed door de inzichten van Carl Gustav Jung. Ik werk met de tarot en interpreteer de symboliek van de kaarten – en de persoon tegenover mij – met een analytische geest en invoelend vermogen. Ik ben afgestudeerd filosofe en heb veel ervaring op het gebied van yoga, meditatie, Reiki en sjamanisme. Dit maakt de combinatie ratio en intuïtie tot mijn speciale kracht.

De Consulten

Ik geef inmiddels geen betaalde consulten meer, maar voor een gezellig samenzijn of het delen van inspiratie kun je altijd mailen naar:
francinemccaine@live.nl

Mijn methode

Op weg naar een voller leven

De tarot dringt meteen door tot het niveau van de meest wezenlijke behoeften. Vaak zijn dit behoeften waar je je niet bewust van bent, maar die zich kenbaar maken door gevoelens van ongenoegen of onzekerheid. Tijdens een consult ga ik heel direct af op wat ik in de kaarten waarneem. Ik kijk naar wat zich op dat moment aandient en ga daar mee aan de slag. Samen met jou onderzoek ik wat uit de legging af te leiden valt. Zo'n gesprek wordt gekenmerkt door herkenning en confrontatie, maar ook door momenten van humor en verrassende inzichten. Vaak blijkt uit de kaarten dat oude opvattingen niet meer geldig zijn en dat er sprake is van 'nieuwe waarheden’ die beter bij je passen. Zo komt bewustwording op gang van wat je ten diepste wilt. Een mogelijk gevolg hiervan is dat geblokkeerde energie weer vrij gaat stromen, waardoor angsten en blokkades beginnen op te lossen en heling plaatsvindt. Hierdoor kunnen kracht, creativiteit en inspiratie opnieuw de boventoon gaan voeren en kun je een ander, meer vervullend pad inslaan. Tarot helpt je dus om het leven op een nieuwe manier te ervaren!

Mijn pad

Mijn pad begon op 1 oktober 1977 toen ik geboren werd in Delft. Ik heb een doof en autistisch zusje en twee lieve ouders die nog steeds bij elkaar zijn. Ik was al vroeg geïnteresseerd in spirituele zaken en liep tijdens mijn studie Journalistiek stage bij tijdschrift Paravisie. Na een jaar intensief Padwerk te hebben gevolgd, ontdekte ik de Brahma Kumaris waar ik cursussen volgde en mediteerde (Raya yoga). Omdat ik naast mijn intuïtie ook mijn vermogen om te denken wilde ontwikkelen, begon ik in 2004 aan een studie Wijsbegeerte waarvoor ik in 2009 afstudeerde (mijn thesis gaat over het leven met open zinnen van antropoloog en filosoof Ton Lemaire). In 2005 kwam ik in aanraking met Reiki en een paar jaar later behaalde ik mijn laatste (Master)graad. Reiki bracht een nieuwe dimensie in mijn ontwikkeling en zorgde ervoor dat ik energetisch openging. In 2006 kwamen de tarot en het sjamanisme op mijn pad; twee zeer belangrijke en bepalende factoren in mijn leven. De tarot was meteen heel eigen, hield me in haar greep en liet me afdalen in haar geheimen en wijze lessen. Ook tijdens mijn sjamanistische opleiding leerde ik luisteren naar de taal van de ziel. In 2007 nam ik deel aan het ritueel van de Vision Quest in Zuid-Frankrijk. Vanaf dat moment is er veel veranderd in mijn leven.

Hier volgen een paar aantekeningen uit het dagboek dat ik tijdens de quest bijhield:

Ik ontdek de kracht van mijn stem, in mijn onderbuik, de klank van mijn ziel die nooit gehoord mocht worden. Er verdwijnt een stuk van mezelf. De bezigheden waar ik me altijd mee overeind hield, werken niet meer. Ik kan me er niet toe zetten. Mooie voornemens over meditatie en spirituele ervaring verdwijnen in het niets, er is alleen nog overleven en het verdragen van de honger en futloosheid. Naar binnen keren lukt niet, waarom wil ik zo graag naar binnen? Waarom heb ik zonder het te weten de verste plek van de quest gekozen? Buitenwereld ik verlang naar je.

De quest is een heilig ritueel dat in essentie niet met de buitenwereld gedeeld kan worden. Het is de stem van moeder aarde, de roeping van de spirits, een onvoorstelbaar persoonlijke boodschap. Geen enkele verwachting over het hoe of waarom komt uit. Het is het gigantisch betekenisvolle nu. De leegte, waarin alles aanwezig is. Datgene wat nodig is gebeurt. Ik heb aandacht voor wat er is, in plaats van voorbij te gaan aan de dingen. Het is de hoogste tijd. Tijd voor het feest van het leven, aarden en simpelweg genieten.

Een paar weken na mijn terugkeer in Nederland ontmoet ik de spirituele leraar naar wie ik al lang op zoek was. Ik herken hem direct. In het contact dat ontstaat, wordt ineens heel veel duidelijk: wie ik ben, waarom mijn leven gelopen is zoals het gelopen is en wie hij voor mij is. Ik communiceer met hem voorbij woorden. Ik heb voeling met iets dat onvoorstelbaar krachtig en dwingend is. Langzaam maar zeker ontdek ik een soort mythologische werkelijkheid. Een werkelijkheid die voorbij de moraliteit en alle begrippenkaders ligt. Door hem sta ik in verbinding met deze diepere laag, die in al haar wonderlijkheid tot mijn bewustzijn doordringt. Het is een laag die enkel toegankelijk is door volledig in het hier-en-nu te zijn en door gehoor te geven aan datgene wat zich daarin aandient.

Waar ik tot dan toe altijd in staat van oorlog met mijn lichaam verkeerde (ik had een eetprobleem), begin ik anders naar mezelf te kijken. Ik sta mezelf weer toe 'vrijelijk' te eten, te genieten en in de wereld aanwezig te zijn. Ik bevrijd mezelf uit de onderdrukking van mijn eigen lichaam en zie plotseling en tot mijn verbazing de schoonheid ervan. Ik begin te voelen en waar te nemen vanuit mijn lijf, in plaats van me te laten leiden door saboterende ideeën. Het is het begin van een zware reis door alle conditioneringen naar de verborgen diepten van mijn ziel. Weglopen kan niet meer, in relatie tot hem ben ik gedwongen om onder ogen te zien wie ik ben.

Alles verandert en zo komt ook het moment dat ik mijn leraar moet loslaten en alleen verder moet. Dat doet pijn en brengt de angst nooit meer zo'n groot geluk te vinden, maar tegelijkertijd voel ik diep van binnen het vertrouwen dat het goed is. Dat alles goed is, simpelweg omdat het zo is en ik iedere situatie bewust, maar vooral onbewust zelf heb gecreëerd. Iets in mij weet blijkbaar wat goed is en handelt daarnaar. In de naam van de liefde, die overal is... in en om ons heen.

Nieuwtjes

- Begin juni is de achtste uitgave van het digitale nieuwsmagazine van Helder Inzicht verschenen:

http://www.helderinzicht.com/nieuwsmagazine/2009_juni.php

- Vanaf juni 2009 ben ik niet meer werkzaam voor Helder Inzicht.
Het was een leerzame tijd, waarin ik ook zelf een belangrijk stukje persoonlijke ontwikkeling heb doorgemaakt. Aan alles komt echter een keer een einde. Half juni ben ik afgestudeerd voor mijn bachelor Filosofie en ik heb besloten dat het al met al tijd is voor een nieuwe periode in mijn leven!

- In de zomer van 2010 heb ik mijn ideeën over lichamelijkheid en vrouwelijkheid samengebracht in één artikel: En de vrouw keek naar haar lichaam, en zag dat het goed was, zoals hieronder te lezen. Toen het klaar was, kwam ik tot het inzicht dat ik veel meer wil gaan schrijven over en vanuit het leven zelf, in plaats vanuit een theoretisch kader. En nu maar afwachten wat er gebeurt!

En vrouw keek naar haar lichaam,
en zag dat het goed was


We zijn er soms vol van en prijzen het de hemel in, maar wat betekent spiritualiteit eigenlijk? Het woord stamt af van het Latijnse ‘spiritus’ en gaat over zaken die de geest betreffen. En daar ligt nu precies het probleem. Door onze eenzijdige aandacht voor de geestelijke wereld en verstandelijke zaken, vergeten we het lichaam. Al eeuwen lang. Met een boel woorden creëert de geest ‘werkelijkheden’ achter de gewone werkelijkheid waarin alles mooier, groter en beter (en vaak ook makkelijker) is. Al denkend en beschouwend vlucht de mens weg van de aarde, in een poging het dierlijke en immorele achter zich te laten en zichzelf aan God te spiegelen. De woorden zijn gaan fungeren als verbloemingen voor wat we diep van binnen voelen en voor wie we werkelijk zijn. Is er nog toegang tot de werkelijkheid waarin dingen gewoon zijn zoals ze zijn, los van alle woorden, meningen en oordelen? Dit essay geeft antwoord op deze vraag en tracht de sfeer van het lichaam voelbaar te maken. Want zweven kan echt niet meer. Het is de hoogste tijd om spiritualiteit meer ‘body’ en duurzaamheid te geven!


We hebben niet alleen een lichaam, we zijn het. Toch benaderen we ons lichaam vaak als iets vreemds, alsof het niet van onszelf is. Het lichaam op zichzelf is geen werkelijkheid meer. We leven vanuit het hoofd en verliezen onszelf in gedachten en theorieën, zonder dat deze betrekking hebben op de realiteit. We staan niet in contact met ons lijf en daardoor niet met onze diepere behoeften. Zo vreemd is het niet dat veel mensen - in een wereld van eindeloze mogelijkheden - niet weten wat ze willen. Het hoofd beredeneert en berekent, zonder dat het ergens voeling mee heeft. Het creëren van meer lichaamsbewustzijn, en het daardoor herkennen van de signalen die het lichaam continu uitzendt, is een noodzakelijke stap om een ‘voller’ en meer vervullend leven te leiden. Het lichaam kent immers geen schaarste, maar is aanwezigheid.


Naakt


Dit mooie, gezonde, begeerlijke lichaam is een paleis. Mijn paradijs. Ik koester het en laat me meevoeren in haar stromingen en getijden, die me in onverwachte situaties en op bijzondere plekken brengen. Mijn lichaam verbindt me met mezelf en de wereld om me heen. Zij spreekt haar eigen taal en heeft haar unieke vorm en vertelwijze, die ik steeds beter leer verstaan, maar die blijft verrassen. Mijn lichaam is een uitgestrekte vlakte en ruimtelijkheid, waarin ik kan voelen wie ik ben. De ontdekking van mijn lichaam heeft me tot leven gewekt en me bevrijd uit de kerkers van de ideeën over mezelf en de wereld.


Maar mijn lichaam was niet altijd weelderig en vormde tot een aantal jaar geleden een slagveld van tegenstrijdige krachten. Zelfkastijding en het smoren van de stem van mijn ziel vergden al mijn energie en bepaalden de smalle afrasteringen van mijn wereld. Ik was zoals zovele vrouwen: in de ban van een verschraalde vrouwelijkheid, gevangen binnen een subtiele maatschappelijke dictatuur waarin de ideale vrouw wordt voorgesteld als een volwassen meisje dat rimpel noch vorm heeft. De werkelijke vrouw dient onder dit schrikbewind letterlijk zo min mogelijk in de wereld aanwezig te zijn. Ik wees daardoor ongemerkt de vrouw in mezelf af. Ook mannen zijn het slachtoffer van de terreur op het vrouwelijke en weten niet hoe zij hun vrouwelijke energie een plaats kunnen geven. Er is kortom sprake van een maatschappelijke angst voor het vrouwelijke, die waarschijnlijk te maken heeft met de krachtige en onbeheersbare energie die zij is.


Het valt tegenwoordig nog niet mee om gewoonweg te genieten van wat de aarde te bieden heeft. Geïnternaliseerde moraalridders hebben wellust en zingenot naar de verre uithoeken van het onderbewuste verdreven en prediken beheersing en bescheidenheid. Voor zo’n beetje alles wat zij tot zich kan nemen, geldt dat de vrouw zich dient te beheersen. Zo wordt een seksueel vrijgevochten vrouw vaak nog steeds geassocieerd met een hoer, en zo gaat lekker eten voor veel moderne vrouwen gepaard met schuldgevoel en pogingen tot inperking van het lichaam. Ben jij wat je eet? Het moeten denken aan ‘de lijn’ is een typisch staaltje mannelijk denken, waarin vloeiende vormen zijn rechtgetrokken tot strakke lijnen en overzichtelijke schema’s. Deze tomeloze inperking van de vrouw (en haar genot) zorgt ervoor dat zij haar wezenlijke behoeften niet meer kan voelen.


Hof van Eden


Laten we teruggaan naar het begin en de daar ontstane misvatting nu eindelijk eens de wereld uit helpen. Want was het werkelijk Eva die de mens veroordeelde tot alle aardse ellende en daarbij ook nog eens haar man tot zonde aanzette? Nee dus. In tegendeel zelfs! Eva gaf de mens de tastbaarheid van de aarde. Het hemelse paradijs kon haar niet bekoren; zij vertoefde liever in de concreetheid van de aardse rijkdom. Eva had al snel door hoe saai de hemel was en voelde de verveling er op de loer liggen. Ze begreep de kortzichtigheid van het blindelings streven naar het goede in ontkenning van de schaduw, de zinnen en de diepere verlangens. Eva schiep een werkelijke mens. Uit haar werd, door pijn en vreugde, het leven geboren.


Eva als vrouw vertegenwoordigt het aardse en het lichamelijke. De vrouw is heel direct verbonden met de natuur: haar maandelijkse cyclus vertoont een opvallende overeenkomst met de cyclus van de maan, en haar lichaam is in staat om nieuw leven voort te brengen. De vrouw heeft niet alleen een lichaam, maar is haar lichaam; vrouwelijkheid en lichamelijkheid horen bij elkaar, zoals mannelijkheid verwant is aan de geest. In de oosterse wereld stellen yin en yang de elkaar afwisselende oertoestanden in de werkelijkheid voor. Het yinprincipe heeft de eigenschappen: vrouwelijk, rust, ruimte, meegaand, meegevend, volgend, wereldlijk, lichaam en donker. Het yangprincipe staat voor: mannelijk, actie, ruimte, leidend, goddelijk, inspiratie, opwaarts, geest en licht. Yin en yang zijn aanvullende krachten, die ook in ieder mens werkzaam zijn en naar evenwicht streven.


Dit evenwicht is in de westerse wereld ernstig verstoord doordat het lichaam er altijd een inferieure positie ten opzichte van de geest gehad heeft. Onze leefwijze is verweven met een mannelijke benadering van de werkelijkheid: ‘de vrouw’ staat nog steeds onder heerschappij van ‘de man’ zoals (de vrijwel zeker mannelijke) God dat na zondeval bepaalde. Vrouwelijkheid bevindt zich in de taboesfeer, waar het veilig en beheersbaar is. De steeds grotere nadruk op intellectuele ontwikkeling heeft de moderne mens afgescheiden van lichaam en natuur. We zijn daardoor ongevoelig geworden voor signalen die op andere manieren dan via het verstand tot ons komen. De geest ziet zichzelf overal weerspiegeld in de grijze en kille landschappen van de kapitalistische maatschappij. De steeds verdergaande industrialisering en modernisering zorgen voor vervreemding en gevoelens van eenzaamheid en somberheid. Het is de prijs die de westerse mens betaalt voor zijn eenzijdige benadering van de werkelijkheid.


Terug naar de basis


Veel mensen trachten de leegte te vullen door hun toevlucht te zoeken tot spirituele boeken of cursussen. Maar dit soort spiritualiteit is vaak een uitdrukking van hetzelfde probleem: het is eerder gericht op het toe-eigenen van ideeën en theorieën, dan op het creëren van lichamelijk bewustzijn en een bewustere, aardsere levenstijl. We zijn nu eenmaal gemakszuchtig. Toch begint een betere wereld echt bij onszelf en wel heel concreet: bij ons lichaam. Het lichaam heeft de draagkracht die ons in staat stelt om in de wereld aanwezig te zijn. We kunnen nog zoveel mooie idealen en strevens hebben, maar wanneer we niet geaard zijn komt er niets van de grond. Afgesneden zijn van de fijnzinnige en sensibele sfeer van het lichaam betekent geen voeling hebben met wat het leven wel en niet van ons vraagt. En dat maakt ons blind voor de schoonheid. De roofbouw die we plegen op onszelf en de aarde kan stoppen, zodra we weer vanuit het lichaam beginnen waar te nemen. Vanaf dat moment worden we een tuin, waarin het prettig toeven is. En hoe meer tuinen ontstaan, hoe groter het vruchtbare vlak van de aarde waar het leven weldadig bloeit.


Lichamelijk zijn betekent van binnenuit voelen wat er in het lichaam gebeurt en hoe het lichaam aanvoelt. Door de aandacht te richten op het punt diep in de onderbuik, kunnen we contact maken met onze basis en het hier-en-nu. De naar bovengerichte blik keert dan naar beneden; naar de aarde, de onderwereld en het rijk der dromen. Daar heerst zwaarte, rust en voeling met de realiteit. Kun je accepteren dat je dit bent, hier en nu, of vind je dat er een ander leven bij je hoort? Zijn het de ideeën over jezelf waar je je door laat leiden, of is het de concrete realiteit van wie je nu bent? Contact maken met wie je bent en waar je bent - in plaats van je te richten op wie je niet bent en waar je niet bent - brengt geblokkeerde energie op gang. Sluit je ogen eens, zodat het projectiescherm van de geest - en het daarop schijnende licht van het verstand - voor een moment gedoofd is. Adem. Betreed de heilige tempel der concreetheid. Geef het lichaam de ruimte. Kom in beweging!


Leven


Spiritualiteit is eenzijdig en kan daardoor eigenlijk niet duurzaam zijn, ook al gaat het begrip al vele eeuwen mee. Alleen een dynamisch evenwicht tussen lichaam en geest biedt de mogelijkheid om de mens als geheel te beschouwen en de wereld naar een noodzakelijk ‘hoger’ bewustzijnsniveau te tillen. Een evenwichtig mens is in staat om de mooie maar soms ook harde werkelijkheid onder ogen te zien: dit is de realiteit van wie jij bent, van wie ik ben en van wie wij zijn - zonder aan iets voorbij te gaan. Maar zit er werkelijk nog iemand te wachten op een nieuw woord dat de lading wel dekt? Laten we gewoon ons lichaam betreden en weer gaan ervaren. Want we kunnen het leven niet bedenken en onszelf niet maken. We kunnen hooguit contact maken met wat in potentie aanwezig is en daarvan genieten. Wanneer we ons lichaam omarmen, krijgen we voeling met onszelf en komen we terecht in de stroming van onze ziel die het leven is. Het unieke pad dat we bewandelen meandert dan als een rivier, waarvan de onderstromen ons als vanzelf meevoeren. Zonder bestemming, in eenvoudigweg genot.


(juni 2010)


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Matrix


Aarde, houd me in mijn lijf. Verbind me met de levensstroom, bevrijd me van de ideeën. Hoe de grenzen van mezelf te overschrijden? Hoe terug te gaan naar wie ik ben? Wie brengt me verder en reikt me de geheime lessen aan? Hoe kan ik loslaten en ontvankelijk worden? Hoe te accepteren?


De weldaad van het thuis. Verlost van de drang om verre werelden te bereizen. Moe van het voorbijgaan aan wat er echt toe doet. Komt al het zoeken niet voort uit diep gedeeld verlangen naar geluk?


Dromen en fantasieën vroegen om iets. Krachtige zielsbeelden, richtingaanwijzers, explosies van energie. Door ze te delen, kwamen ze in de wereld en werden ze realiteit. Door de ingang van de angst. Samen. Het ego gekweld door meedogenloze onthulling van de schijn. Waar ongetemde energie de chaos onhanteerbaar maakte. Verstoten uit de veilige ruimte, in een werkelijkheid zonder betekenis. Ben ik wel sterk genoeg, voor de realiteit?


Zonder bestemming, laag voor laag, steeds verder. Het geheim, goed bewaard onder de woorden, dat zich soms even laat voelen. In de Schaduw, waar geen verblinding is. Verdwenen voor ik het te pakken heb. Aarde, maak mij zwaar en laat mij geboren worden, in het hier-en-nu. In de schoot van de ander. Wijs mij de weg terug en noem mij bij mijn naam. Spaar mij niet, want ik wil toetreden. Laat mijn lichaam weer leven en ervaren. Maak de verdoving en de illusie ongedaan.


(juni 2009)

------------------------------------------------------------------------------------------------

Wees geen dromer, word concreet!

We hebben niet alleen een lichaam, we zijn het. Opmerkelijk genoeg benaderen we ons lichaam vaak als iets vreemds, alsof het niet van onszelf is. Als iets wat we eronder moeten zien te krijgen, of als middel waarmee we nog harder kunnen werken. Het lichaam op zichzelf is geen werkelijkheid meer. We leven vanuit ons hoofd en laten ons graag verleiden door alle mooie ideeën die daarin rondwaren. Daardoor staan we niet in contact met ons lijf en ook niet met onze behoeften, want behoeften zijn lichamelijk en maken zich kenbaar door middel van het lichaam. Zo vreemd is het dus niet dat veel mensen – in een wereld van eindeloze mogelijkheden – niet weten wat ze willen. Het hoofd beredeneert en berekent zonder dat het ook maar ergens voeling mee heeft. Dat we ons bewust van onszelf zijn, is vaak eigenlijk niet meer dan een mooi idee.

Het lichaam is de ingang naar het hier-en-nu. Met het lichaam ervaren we en wordt de wereld om ons heen tastbaar, in tegenstelling tot de ideeën die geen enkele basis in de concrete wereld hebben. De taal heeft een grote bijdrage geleverd aan het wig tussen onszelf en ons lichaam, omdat we de woorden op een gegeven moment als werkelijkheid zijn gaan beschouwen. De taal conditioneert ons door onze ervaringen te reduceren naar het niveau van wat erover gezegd kan worden. Maar achter dezelfde woorden gaan vaak verschillende ervaringen schuil. De taal is dus een schijnwerkelijkheid, gecreëerd om grip te krijgen en het leven begrijpelijk te maken. Daardoor staat de taal oorspronkelijke waarneming in de weg. Enkel op onverwachte momenten krijgen we wat ook wel een sublieme ervaring of een visioen genoemd wordt: een moment waarop we getroffen worden door de grootsheid van iets wat we niet met ons bewustzijn kunnen bevatten. Dergelijke ervaringen zijn vaak zeer lichamelijk. We voelen dan van alles, maar kunnen achteraf niet verklaren of uitleggen wat er gebeurd is. Op dat moment hebben we iets van het raadsel van het leven zelf gevoeld en zijn we deelgenoot geworden van een goed bewaard geheim.

Hoe kun je je openstellen voor een dergelijke ervaring? Door uit de ideeën te komen en weer te gaan ervaren. Door in de natuur te wandelen, waar de zintuigen het ongemerkt overnemen van de geest en de evaring intenser en lichamelijker is. Door boekenwijsheid te vervangen door een in de ervaring geworteld bewustzijn. De moderne mens is veelal afgesloten van dit bewustzijn, mede door toedoen van de invloeden van reclame, mode en commercie. Ervaren heeft niets te maken met de moderne honger naar heftige ervaringen, sterke prikkels en overweldigende sensaties. Het gaat om een ander soort sensibiliteit die je kunt ontwikkelen door jezelf weer met de natuur (binnen en buiten) te verbinden. Vanuit de rijkdom van de concrete werkelijkheid krijg je weer voeling mét. Je kijkt dan voorbij de woorden en luistert niet meer naar wat iemand zegt, maar naar hoe iemand het zegt. Woorden zijn vluchtig, maar het gevoel dat tijdens een gesprek ontstaat is concreet. Mooie woorden kunnen niet op tegen een onbehaaglijk gevoel. Dat gevoel is de taal van het lichaam die niet mis te verstaan is. De geest kan bepaalde dingen niet bedenken of vermoeden, het lichaam voelt het direct!

(april 2009)


------------------------------------------------------------------------------------------------


Eerder gepubliceerde verhalen:


Landschap van de ziel

Ik wil dromen, met beide benen in de realiteit, accepteren dat de dingen zijn zoals ze zijn, het leven ten volle leven. Ik wil begrijpen zonder na te denken. Ik wil uitreiken, voelen en aanwezig zijn. Geconcretiseerde richtingaanwijzers brengen verwarring en misleiding van het intuïtieve kompas. Een woeste jungle van informatie. Hoe kan ik nog mijn eigen koers bepalen? Bestaat er zoiets als mijn pad? Betekenisloosheid sluipt langzaam binnen wanneer de Grote Gebeurtenissen uitblijven en de Veelbelovende Verhalen zich enkel in films en boeken blijven afspelen. In de volwassen sprookjes, waar we zo graag in geloven.

Als kind luisterde ik naar de Bijbelverhalen, terwijl ik om mee heen een andere wereld zag. Jarenlang vreesde ik de hel, omdat het geloven niet wilde lukken. Angstig onder het strenge regime van de met de paplepel ingegoten moraal. Schuldig aan een leven, dat al leeg was. Een dreigende straf voor een straf. Tot het leven langzaam maar zeker begon door te dringen. In de magische eenvoud van het hier-en-nu. Ik dankte Eva voor haar zonde. Zij gaf de mensheid de concreetheid van de aarde! Want hoe saai was het paradijs. En hoe kortzichtig het blindelings streven naar het goede. In ontkenning van de schaduw. De angst. De waanzin. Hoe kan zonde bestaan in de extreme onrechtvaardigheid die het leven heet? Eva schiep een aardse en werkelijke mens. Uit haar werd, door vreugde en pijn, het leven geboren.

Ik betreed mijn lichaam, de Wereld. Bezieling neemt het kleine meisje bij de hand. Zij en de vrouw betreden het gebied van het amorele, verblind door de schoonheid. Samen, in verbinding. Werkelijkheid en illusie gescheiden. Natuurlijkheid neemt bezit van me, wiegt me in haar vruchtbare schoot. Getroffen door totale naaktheid, trek ik als nomade door de landschappen van mijn ziel. Woorden breken. Achter het venster verwarmen zonnestralen, in de winterse kou, mijn gezicht.

Mijn naar boven gerichte blik keert naar binnen. Ik ben in relatie. Niet buiten mijn zelf, maar zelf in het buiten. Ik zie de werkelijkheid in mijn schaduw, wanneer er zon is en ik naar de aarde kijk. Een door het licht gecreëerde duisternis, totaal van mij afhankelijk. Terwijl de aarde me draagt en me liefheeft.


(Februari 2009)


-------------------------------------------------------------------------------------------------

In voor- en in tegenspoed: het hier-en-nu

‘In het hier-en-nu zijn’ is een populaire spirituele slogan, maar wat is dat hier-en-nu eigenlijk precies? Acceptatie? Het moment dat altijd weer voorbij is wanneer je erbij stil staat? Een gebruiksvriendelijke mandala? Het hier-en-nu is niets meer of minder dan dit moment. Het op dit moment geluk nastreven én het op dit moment ongelukkig kunnen zijn. Het aandacht geven aan wat er is, wat het ook is. Dat is niet moeilijk in het geval van plezierige dingen, maar de minder leuke dingen dáár kijken we vaak liever niet naar. En zo wordt in het hier-en-nu zijn soms een gerichtheid op het aangename, terwijl juist de minder makkelijke kanten de potentie in zich hebben om ons ergens op te wijzen en vanuit daar de nodige veranderingen op gang te brengen.


Soms hebben we het idee dat we de vervelende dingen moeten loslaten. De huidige situatie is dan onbevredigend en iets anders is gewenst. Het andere ligt ergens in de toekomst: de gerichtheid daarop, gecombineerd met de ontevredenheid over het hier-en-nu, creëert een patstelling waarin het gevoel kan ontstaan gevangen te zitten. De hunkering naar het geluk in de toekomst wordt dan vaak nog groter, zonder dat dit (zogenaamde) geluk binnen handbereik is. Denken dat je iets moet loslaten om verder te komen, is denken dat je jezelf aan je eigen haren uit het moeras kunt trekken. Als je het zou kunnen loslaten, zou je het niet hoeven loslaten, want dan had je het immers al lang losgelaten. Het probleem is nu juist dat iets je in de greep houdt; iets waar je geen controle over lijkt te hebben. Iets kan alleen maar jou loslaten (en dus niet omgekeerd), wanneer je accepteert waar je bent en het hier-en-nu onder ogen ziet. Contact maken met wie je bent en waar je bent – in plaats van je te focussen op wie je nog niet bent en waar je nog niet bent – laat geblokkeerde energie weer op gang komen. Daardoor veranderen situaties vanuit zichzelf.


Je kunt een situatie niet veranderen door voorbij te gaan aan de feiten en weg te dromen in ideeën over hoe het zou moeten zijn. Het is hetzelfde als uitgeput zijn en denken dat je allerlei dingen moet doen om aan die toestand een eind te maken. En wat er is, is er niet voor niets. Het is het gevolg van wat je zelf creëerde en van wat je zelf bewust of onbewust wilde of jezelf waard vond. Deze confrontatie met onszelf gaan we vaak liever niet aan, waardoor we vluchten in de toekomst of het verleden. Ontevredenheid is niet verkeerd: het is de richtingaanwijzer voor wat komen gaat en voor het naderende afscheid van het oude. Werkelijk in de ontevredenheid kunnen zijn – in plaats van eruit weg te willen – is de eerste stap op weg naar iets anders.


Er is niets dat moet, ook al ervaren we nog zoveel druk van buitenaf. Wat er niet is, is blijkbaar niet nodig. Wanneer de onvrede niet sterk genoeg is, is er (nog) geen noodzaak tot verandering. Gedurige onvrede veroorzaakt onrust, het beroert de geest en de ziel en laat de energie op gang komen die nodig is voor verandering. Wanneer die energie er niet is, zal er weinig gebeuren. Alle pogingen die wel in die richting gaan, ontbreekt het dan aan kracht. We kunnen dus niet anders dan volledig in de hier-en-nu zijn en meegaan in de energie die er is. We hoeven daarvoor niets anders te doen dan te stoppen met wegrennen. Wanneer dat lukt, leven we het leven (in plaats van het tegen te werken) en ervaren we de rijkdom van het ontzagwekkende hier-en-nu waarin alles aanwezig en mogelijk is!

(December 2008)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

In het licht van de ‘waarheid’

Je geschiedenis herschrijven; je toekomst veranderen!


We denken vaak van alles te weten, terwijl we ons vooral baseren op (oude) overtuigingen. Deze verhalen in ons hoofd over hoe het ooit gegaan is en wat onze rol daarin was bieden houvast. Het is niet zelden de slachtofferrol die we onszelf daarin hebben toebedeeld, omdat dit het niet aangaan van de confrontatie met onszelf rechtvaardigt. Wat er ooit concreet gebeurde is vaak anders dan de betekenissen die we er toen aan gegeven hebben en waar we aan zijn blijven vasthouden. De waarheid van toen is dus vaak niet meer de waarheid van nu, terwijl we wel op die manier blijven leven. Zo onttrekken we ons soms aan de realiteit en zien we de ‘niet zo mooie dingen’ niet onder ogen. Dit zijn onze schaduwkanten, waar we vaak alleen op onbewust niveau (dromen) nog toegang tot hebben.

Niet kloppende ideeën en opvattingen gaan zich op den duur wreken in neurosen, stoornissen, spanningen, gebrek aan energie en andere klachten die zich lichamelijk uiten, simpelweg omdat de concreetheid of feitelijkheid niet onderdrukt kan worden. Zo kwam ik zelf een tijdje geleden iedere keer weer in dezelfde soort situaties terecht, om achteraf tot de conclusie te komen dat het me wéér overkomen was. Het leek bijna een kracht buiten mezelf, die me steeds weer aanzette tot hetzelfde. Ik begreep plotseling waarom sommige mensen bepaalde dingen of het aangaan van relaties uit de weg gaan: omdat ze zichzelf willen beschermen tegen het weer maken van dezelfde fouten en het dus weer gekwetst of teleurgesteld worden. Het uit de weg gaan van de concrete situaties waarin zich de dingen afspelen, neemt echter de oorzaak niet weg. De oorzaak ben je zelf. En daar kun je door een beetje zelfonderzoek al heel wat meer inzicht in krijgen.

Ik besloot de zich herhalende patronen serieus te nemen, want deze wijzen vaak op ‘blinde vlekken’ in jezelf. Ik schreef steekwoorden op waar de zich herhalende situaties me aan deden denken, en vervolgens onderzocht ik daarmee het verleden, het heden en de toekomst. Ik deed dit niet vanuit mijn ideeën of door te gaan verklaren (dit is de valkuil), maar door heel concreet te beschrijven wat ik deed (verleden), doe (heden) en wens te gaan doen (toekomst) en mijn gevoelens daarbij. Hoe ging ik bijvoorbeeld met mezelf en met anderen om? Ik liet het lezen aan iemand die me goed kent en die ik ten diepste vertrouw en vroeg om kritiek. Deze kritiek is belangrijk: het gaat om de blinde vlek in jezelf, waar je dus zelf geen of vertroebeld zicht op hebt. Met die kritiek schreef ik vervolgens verder. Tot mijn verbazing lichtte stukje bij beetje een nieuwe werkelijkheid op, waarmee ik meer inzicht kreeg in mezelf en mijn gedrag.

Jouw waarheid

Op deze manier naar jezelf kijken, is niet makkelijk. In de loop der tijd hebben we ons ‘onacceptabele’ gedrag veelal weggepoetst met het maatschappelijke glanslaagje van de moraal. Want onder ogen zien dat je een feeks, bruut, slappeling, angsthaas, manipulator of … (vul maar in) bent, is in eerste instantie ontluisterend. Toch is het juist dit (het onder ogen zien) dat je in staat stelt om op een andere manier naar jezelf te kijken, uit de slachtofferrol te komen en de toekomst op een andere manier te beleven. Het creëert nieuwe ruimte waarin je kunt zijn zoals je bent, zonder opgelegde ideeën, normen en meningen van anderen. Je eigen weg gaan, is het je durven onderscheiden van de rest. Deze acceptatie van jezelf, is de eerste stap op weg naar verandering. En dan blijkt misschien wel dat de waarheid van je ‘slechte’ eigenschappen een stuk minder ‘slecht’ is dan de moraal je altijd deed geloven.

(Oktober 2008)

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoe 'aardig' wil jij gevonden worden?

Ze zijn er genoeg: mensen die geen ‘nee’ durven zeggen. Natuurlijk denken we dat wij zelf niet zo zijn. Maar wanneer we de blik naar binnen richten en contact maken met onze behoeften, wringt er misschien toch iets. We komen dan terecht in het zo subtiele gebied waarin het overschrijden van de persoonlijke grens plaatsvindt. In het gebied waar we precies kunnen voelen wat wel en niet goed voor ons is. Doordat we meestal afgesneden zijn van dit gebied, zien we niet hoe toegeeflijk we zijn en hoezeer we geleefd worden door regels en behoeften die eigenlijk niet van onszelf zijn. Ben jij ook iemand die moeilijk ‘nee’ kan zeggen? Durf je het aan om verder te lezen en zo te ontdekken dat ook achter jouw gedrag misschien de wens schuilgaat om aardig gevonden te worden? En belangrijker: kun je onder ogen zien dat je zo bent, zonder een hekel aan jezelf te krijgen?


Misschien denk je dat ik gemakkelijk praten heb, omdat ik niet met dit probleem te kampen heb, maar ik verzeker je: niets is minder waar. Ik ben nu eenmaal een vrouw en voor ons vrouwen is dit een problematiek waarmee we voortdurend in het leven geconfronteerd worden. Waarmee ik niet wil zeggen dat het bij mannen geen rol speelt. We hebben in onze cultuur geleerd ons schuldig te voelen over begane ‘zonden’. De implicaties van dit culturele erfgoed gaan ver. We voelen ons schuldig wanneer we niet aan de verwachtingen voldoen. Gevoelens van schuld hangen samen met de angst voor afkeuring. Maar zolang we ons blijven aanpassen aan wat anderen willen en geen recht doen aan onszelf, zijn we vervreemd van onszelf en dus ook van anderen. De graadmeter is simpel: het gaat om de vraag ‘wil ik dit, of wil ik dit niet?’. Dan blijkt al snel of iets vanuit een gevoel van verplichting gebeurt, of niet.


Ruimte innemen


De angst om niet aardig gevonden te worden kan zich uitdrukken in een overdreven nadruk op het uiterlijk. Zo wordt verleiding een middel om te pleasen en dingen voor elkaar te krijgen. Maar wanneer je recht door zee bent, zal er niet snel getornd worden aan jouw grenzen en dus aan de voor jouw beschikbare ruimte. Dan krijg je automatisch waar je recht op hebt. Iedereen is gelijk, maar we moeten wel opkomen voor onze rechten. We bevinden ons thans in een cultuurstaat waarin de strijd van iedereen tegen iedereen verdrongen is naar de diepten van het onderbewuste. Maar machtsverhoudingen en territoriumdrift zijn nog steeds aan de orde, zij het in geciviliseerde en daardoor moeilijker te herleiden vorm. Het stellen van grenzen is noodzakelijk om aan te geven wie je bent en stevig in je schoenen te staan. Het dwingt op natuurlijke wijze de bewondering en het respect van anderen af. Want door duidelijkheid voor jezelf te scheppen, doe je dat ook voor de ander.


Je kunt contact maken met deze kracht in jezelf, door onder ogen te zien in welke mate jij een pleaser bent. Dat kan confronterend zijn, maar het is belangrijk om jezelf daar niet op af te keuren. Daarna kun je onderzoeken waarom je op deze manier hebt leren reageren en waarom je bent wie je bent. Vaak is er angst voor de onvoorziene gevolgen en rampen van onaardig zijn, maar wanneer je er voorzichtig mee gaat experimenteren, blijken de reacties vaak heel erg mee te vallen. Bewustwording van jouw persoonlijke grens is de eerste stap om meer ruimte in te gaan nemen. Daarna zal iedere grensoverschrijding vanzelf alarmbellen doen rinkelen en het onmogelijk maken om op de oude manier te reageren. Dat zijn de momenten waarop je voor jezelf kiest, en je je vanuit jouw kracht voortbeweegt!

(Augustus 2008)

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Het (vrouwen)lichaam herzien


‘Tips om te groeien’


Dat vrouwelijkheid weinig te maken heeft met modellen uit modebladen of reclames weten we wel. Maar wat echte vrouwelijkheid nu precies is, lijkt een stuk ingewikkelder. En dat is ook niet zo vreemd in een tijd waarin vrouwelijkheid systematisch onderdrukt wordt – zowel door mannen, als door vrouwen. Bewustwording van deze terreur is de eerste stap op weg naar een andere, meer vrouwelijke benadering en beleving van de wereld. Wie het is die deze beweringen doet? Een vrouw die wist te ontsnappen uit handen van een grote terrorist: zichzelf.

Hoeveel moderne, ‘onafhankelijke’ vrouwen van tegenwoordig, die intelligent zijn en weten wat ze willen, ervaren niet een gevoel van onbevredigdheid? Ze missen iets en realiseren zich niet dat het niet de man is die hen wél aan kan, maar de vrouw in zichzelf – die er niet is. Deze angst voor het vrouwelijke heeft waarschijnlijk te maken met de krachtig scheppende en vernietigende (en dus ‘onbeheersbare’) energie die zij is. Veel vrouwen wijzen de vrouw in zichzelf af en onderdrukken hun wezenlijke behoeften. Dit heeft allerlei angsten, neurosen en complexen tot gevolg. Ook mannen zijn het slachtoffer van de terreur op het vrouwelijke en weten niet hoe zij hun vrouwelijke energie een plaats kunnen geven.

De terreur op het vrouwelijke bestaat uit een systeem waarin de vrouw gevangene is binnen het algemeen heersende ideaalbeeld van maatje 36 of 38, cellulitisvrije benen en een platte buik. Veel vrouwen lijden hierdoor in min of meerdere mate aan eetproblematiek. Het regime ten opzichte van het eigen lichaam kan gaan van voortdurend letten op wat je binnenkrijgt, tot ‘jojo’end’ door het leven gaan. Waarom wil bijna geen enkele vrouw een paar maatjes meer? Bewustwording van de strakke discipline die we onszelf opleggen, is een eerste opening naar het (be)leefbaar maken van onszelf. Vervolgens kan een andersoortige vrouwelijkheid ontstaan: een krachtige, dragende energie die van binnenuit transformeert en leegheid en pretenties laat verdwijnen. Het lichaam mag dan weer weelderig zijn en kan volop voelen en aanwezig zijn in de wereld. Wanneer de controle ons loslaat, is er overgave en zelfacceptatie. En hoe kan er sprake van overgave zijn, wanneer je je eigen gewicht onder controle wilt houden, om je zodoende te voegen binnen een doctrine van wie je zou moeten zijn?

Onderdrukking van het vrouwelijke betekent niet alleen onderdrukking van de vrouwelijke vormen, maar ook van de vrouwelijke seksualiteit. Zo toonden de resultaten van een recent onderzoek dat 90 procent van de vrouwen zich schaamt voor haar vagina. Dat het intiemste plekje iets is waar de vrouw liever niet naar kijkt is veelzeggend, want alleen vanuit de verbinding met haar eigen seksualiteit kan de vrouw geven zonder uitgeput te raken. Van de vrouw wordt echter verwacht dat zij de beleving van haar lichaam inperkt binnen de daarvoor heersende normen: wanneer zij veel eet, is ze de veelvraat en wanneer zij gericht is op haar seksualiteit, is ze de hoer. Echte vrouwelijkheid bevindt zich dus in de taboesfeer.

Je kunt jezelf bevrijden door je bewust te worden van de kerker waar je in opgesloten zit. Wanneer je notie van die donkere ruimte krijgt, zullen als vanzelf de openingen en lichtgaatjes zichtbaar worden. Dit zijn de wegwijzers naar genot en vrijheid. Wie is het die je daar opgesloten houdt in de duisternis? Wie is het die zichzelf kastijdt en stilletjes lijdt aan het wezenlijk niet gezien worden? Begin maar eens heel goed naar jezelf te kijken. En je zult ontdekken hoe mooi je bent!

(Juni 2008)

-------------------------------------------------------------------------------------------------

De wijsheid van het lichaam


Over het goede van geaard zijn…


Spiritualiteit heeft met bewustzijn te maken, maar soms is er zoveel nadruk op het ontwikkelen van dit bewustzijn dat het lichaam vergeten wordt. Wanneer dat gebeurt, verdwijnen we in mooie gedachten en formuleringen, zonder dat deze betrekking hebben op de realiteit. We staan dan niet meer met beide benen op de grond en raken ‘ontworteld’, waarna de verwarring in het hoofd vrij spel heeft. De oorzaken van wat ons overkomt, brengen we dan niet in verband met onszelf, maar projecteren we op de buitenwereld. Op die manier verwordt spiritualiteit tot middel om verklaringen buiten onszelf te zoeken en de blik niet naar binnen te hoeven richten. Gelukkig is er een remedie. Deze helpt niet alleen goed, maar is ook nog eens leuk: terugkeer naar het lichaam!


Het letterlijk ‘niet geaard’ zijn is mede een gevolg van de snelle technologische maatschappij waarin we leven. Want hierin bestaat naast gemak en luxe ook de vervreemding van wie we zijn. De behoefte om tot onszelf te komen wordt daardoor groter, evenals de zoektocht naar zingeving. Vaak ligt aan de basis hiervan dezelfde methode als waarmee onze technische verworvenheden tot stand kwamen: die van de puur rationele benadering. Spiritualiteit kan echter niet alleen ‘bedacht’ en overdacht worden, maar omvat ook het proces van doorleving. De onontkoombaar moeilijke situaties waarin we soms in verkeren zijn niet weg te idealiseren in mooie theorieën, maar moeten daadwerkelijk lichamelijk ‘gevoeld’ worden. En dat is maar goed ook, want alleen het gevoel kan ons verbinden met de diepste behoeften van onszelf én van de ander.


De basis


Maar hoe nu uit de vervreemding en de chaos in het hoofd te geraken? Daarvoor is de stevige basis van onze onderste chakra’s nodig. Wanneer de energie in onze onderste chakra’s onbelemmerd en rijkelijk stroomt, kunnen we ook de gebieden daarboven ontwikkelen. We zijn dan geaard, staan in onze kracht en zien de realiteit. Want alleen in de eigen en de ons omringende natuur komen we tot rust en vinden we alle mogelijke antwoorden. Denk maar aan het effect van een wandeling in de natuur. Ook wanneer we creatief bezig zijn, maken we contact met onze onderste chakra’s en brengen we vanuit daar die krachtige energie op gang. Creativiteit en seksualiteit wortelen hier en zijn letterlijk het scheppende vermogen waarmee we ons leven kunnen vormgeven. Vanuit deze bron van inspiratie kunnen we de meest prachtige creaties voortbrengen, die niet vanuit de ratio bedenkbaar waren geweest.


Het is daarom beter om in moeilijke situaties te voelen wat er met ons lichaam gebeurt en deze gevoelens er te laten zijn, dan al rationaliserend tot een oplossing proberen te komen. Juist het volledig in de emotionele verwarring durven staan, kan heel creatief maken. Dat lijkt makkelijker gezegd dan gedaan. We kunnen ons immers niet vóórnemen om minder in ons hoofd te zijn. Wat we wel kunnen doen is de aandacht naar het lichaam verplaatsen door praktisch met dingen aan de slag gaan en onze zintuigen te laten spreken. Dus dans, schilder, maak muziek en volg je impulsen! Het lichaam heeft haar eigen wijsheid. Hoe groot die wijsheid is, kan de geest niet bedenken.

(April 2008)